سکوت

وصیت نامه مرتضی پاشایی

هر زمان که بخواهی از کنارت خواهم رفت
تا بفهمی چه باشم چه نباشم ، عاشقم
هر کجا باشم در قلبم خواهی ماند و به عشق تو،
با یاد تو، با عکسهای تو، با مهری که از تو در دلم جا مانده زنده خواهم ماند
تا زمانی که نفس میکشی ، نفس میکشم به عشق نفسهایت
که هر نفس آرامش من است ، هر نفس امیدی برای زندگی عاشقانه ی من است
وقتی نیستی گرچه سخت است سرکردن با اشکهایی که میرزد از چشمانم
اما این عشق تو است که به من شوق اشک ریختن را ، شوق غم و غصه لحظه های دور از تو بودن ، شوق دلتنگی و انتظار را میدهد
این عشق تو است که به من فرصتی دوباره میدهد
میترسم ، میترسم ، میترسم ! یک سوال در دلم مانده که میترسم از تو بپرسم!
میخواستم بپرسم که :
عزیزم هنوز مرا دوست داری؟

وقتی فکر میکنم به گذشته ها ، آتش میگیرد باز این دل تنها
وقتی فکر میکنم به آن روزها ، باز هم در قلبم مینشیند آن غم بی وفا
با خود گفته بودم دیگر اشک نمیریزم ، دست خودم نیست ، تا به یادت می افتم نمیتوانم در برابر سیل اشکهایم بایستم
با خود گفته بودم فراموشت میکنم ، اما روزی می آید ، مثل امروز ، لحظه ای می آید دلگیرتر از دیروز ، که باز آن خاطرات بی تکرار ، دوباره در خیالم تکرار میشود
نه انگار نمیتوانم بر سر عهد خویش بمانم ، اینکه فراموشت کنم و گذشته ها را به یاد نیاورم
هر چه قدر میخواهم به تو فکر نکنم ، یا با شنیدن اسمت ، یا با دیدن یکی مثل تو بدجور دلم میگیرد
یک روز ، یک جایی ، یک زمانی با هم ، در  همینجا ، همینجا که اینک  تنها نشسته ام ، نشسته بودیم، تو مرا نگاه میکردی ، دستت در دستانم بود و با هم عهدی بسته بودیم
حالا تو کجایی، خدا میداند ، در فکرت چه میگذرد ، آیا هنوز هم مثل من به یاد آن روزها می افتی ، آیا هنوز هم مثل من با یاد آن روزها به گریه می افتی
آیا با شنیدن اسمم دلت میگیرد یا با دیدن یکی مثل من یک قطره اشک ، تنها یک قطره اشک از چشمانت میریزد؟
عجب زمانه ایست این زمانه ی بی وفا ، خیلی وقت است دلم را سپرده ام به خدا
هر چه میخواهم فکر نکنم به آن روزها ، یک خاطره ، تنها یک خاطره از تو ، باز هم میسوزاند دل تنهایم را…

دل آدمـــا،
شــیشــه نیـســت کــه روی آن ” هــــــا ” کنـیــم
بـعـــد بـا انـگـــشـت قــــلب بـکشیـم و
وایــسیــم آب شـــدنـش رو تماشــــا کنــیـم و کیـــــف کنـیـم !!!
رو شیــشـه ی نـــازک دل آدمـــا اگـــه قـلبـــــــــی کــشـیـدی
بـایــد مــــــــردونــه پـــــــاش وایســــتـی …

.

گاهی هیچکس را نداشته باشی بهتر است

باور کن…..

بعضی ها “””تنهاترت””” می کنند…

رابـطـه ایی کــ ِ مُـرده ؛ مُـرده !!
هـی دوبـاره نـبـضـش رو نمـیگـیـرن کــ ِ ..

.

دِلْتَنْگْ کِهْ میشَویْ . . . دیگَرْ اِنتِظآرْ مَعنآ نَدآرَد !

یِک نِگآه کَمیْ نآمِهرَبآن!!!

یِکْ وآژهِ کَمیْ دورْ اَز اِنتْظآرْ . . . یِکْ لَحظِهْ فآصِلِهْ ، میْ شِکَنَدْ دِلَتْ رآ . . .

! میْ شِکَنَدْ بُغْضَتْ رآ . .

.

آنقدر
“بغض هایم” را
قورت دادم و خندیدم که…
خدا هم باورش شد چیزی نیست…

هر چه بگويم که بهانه آوردي و رفتي ، هر چه بگويم مرا به بازي و گرفتي و
شکستي بي فايده هست ، تو رفته اي و حرفهايم بيهوده است
به آن اندازه غمگين نيستم از رفتنت ، چون ميدانستم روزي ميروي

مدتي بود كه ديگر احساس تنهايي نمي كردم ، از تنهايي دور بودم ،

درد و دلم را به همدل زندگي ام مي گفتم ،

هيچ غم و غصه اي در دلم نبود ، اما اينك بايد به استقبال تنهايي بروم…

.

روزهاي خوب باهم بودنمان گذشت …

روزهايي که با چند خاطره تلخ و شيرين به سر رسيد و تنها يادگار از آن روزها يک قلب شکسته برجا ماند..

.

هيچگاه از دلم نپرسيدي چقدر تو را دوست دارد…
هيچگاه نفهميدي که اين دل ديوانه تنها تو را ميخواهد.

.

يه روز دل تصميم ميگيره سنگ بشه تا ديگه عاشق نشه ،

ميره و سنگ ميشه و ميره قاطي سنگها ، اما اونجا هم عاشق سنگ ميشه

.

رسم زندگي اين است روزي کسي را دوست داري و روز بعد تنهايي به همين سادگي او رفته است

و همه چيز تمام شده مثل يک مهماني که به آخر مي رسد

و تو به حال خود رها مي شوي چرا غمگيني ؟ اين رسم زندگيست پس تنها آوازبخوان

ای دل

ای دل بی ارزش

لامصب

اگه کسی بهت گفت دوست دارم

لزوما به این معنا نیست

که کسی دیگه رو دوست نداره

سخته سختیاتو تنهایی به دوش بکشی .

مینویسم از یک عمر پر از عشق، عشقی که با تو پایانی ندارد
دلم برای دفترم تنگ شده ، دفتری که پر از خاطرات با تو بودن است
من هنوز هستم و خواهم ماند ،من هنوز به پای تو نشسته ام و هنوز هم قلبی بااحساس در سینه دارم
چه باشم چه نباشم عاشقت می مانم ، مهم این است که هستم و در غربت فاصله ها نشسته ام
نشسته ام به انتظار طلوع پایان فاصله ها
تو دلت میگیرد و من نیستم ، من دلم میگیرد و تو نیستی
من تحمل میکنم، تو اشک میریزی ، من به انتظارت میمانم، تو بهانه مرا میگیری
همین است عشق بی پایان ما ، همین است داستان زندگی ما
من درد دلم را مینویسم ، چه کسی بخواند ، چه نخواند
من به عشق تو مینویسم ، چه بخوانی چه نخوانی
مهم این است که قلبم دائم در حال تکرار آنهاست.

دوباره آسمان این دل ابری شده .
دوباره این چشمهای خسته بارانی شده .
دوباره دلم گرفته است و شعر دلتنگی را برای این دل میخوانم.
میخوانم و اشک میریزم ، آنقدر اشک میریزم تا این اشکها تبدیل به گریه شوند.
در گوشه ای ، تنهای تنها و خسته از این دنیا .
دوباره این دل بهانه میگیرد و درد دلتنگی را در دلم بیشتر میکند.
خیلی دلم گرفته است ، مثل همان لحظه ای که آسمان ابری می شود.
خیلی دلم گرفته است ، مثل همان لحظه ای که پرنده در قفس اسیر است و با نگاه معصومانه خود به پرنده هایی که در آسمان آزادانه پرواز میکنند چشم دوخته است.
دلم گرفته است مثل لحظه تلخ غروب ، مثل لحظه سوختن پروانه ،
مثل لحظه شکستن یک قلب تنها .
دوباره خورشید می رود و یک آسمان بی ستاره می آید و دوباره این دل بهانه میگیرد.
به کنار پنجره میروم ، نگاه به آسمان بی ستاره .
آسمانی دلگیرتر از این دل خسته .
یک شب سرد و بی روح ، سردتر از این وجود یخ زده.
خیلی دلم گرفته است ، احساس تنهایی در وجودم بیشتر از همیشه است.
تنهایی مرا می سوزاند ، دلم هوای تو را کرده است.
دوباره این دل مثل چشمانم در حسرت طلوعی دیگر است.
آسمان چشمانم پر از ابرهای سیاه سرگردان است ، قناری پر بسته در گوشه ای از قفس این دل نشسته و بی آواز است.
هوا ، هوای ابریست ، هوای دلگیریست.
میخواهم گریه کنم ، میخواهم ببارم .
دلم میخواهد از این غم تلخ و نفسگیر رها شوم .
اما نمی توانم…
دوباره دلم گرفته است ، خیلی دلم گرفته است،
اما کسی نیست تا با من درد دل کند ، کسی نیست سرم را بر روی شانه هایش بگذارم
و آرام شوم… هیچکس نیست!

شاید این تنهایی بهتر باشد
کمی آرامتر ، با دلم مهربانتر
گرچه محبت نیست ، اما دلم از غم ها دورتر..
شاید کمی چشمهایم را باز کنم محبت را هم ببینم و آن را لمس کنم!
نه به دنبال درمان برای دردهایم ، نه زخمی است که عذاب دهد این دل تنهایم…
شاید این تنهایی بهتر باشد…
در عالم خود هستم و با سکوت همنشین!
اینجا دلم هیچ حرفی ندارد و ادامه زندگی چند نقطه چین!
گهگاهی شاید یک قطره اشک به جرم تنهایی ، و من میخواهم حبس ابد باشم در این زندان بی کسی
حالم خیلی خوب است ، لبخند هم در برنامه زندگی ام است ….
لذت می برم از پرواز پرنده ها ، اگر خزان زودتر بیاید ، از آمدن باران ها…
به دور از هیاهوی قلب ها ، دلتنگی و غصه آدمها …
شاید این تنهایی بهتر باشد ، نه اینکه یکی بیاید و حالم از گذشته ها بدتر باشد…
آهنگ غمگینی است ، اما دلنشین ، درگیر با سکوتم ، ای تنهایی بیا در کنارم بنشین..

اشک هایم جاریست . . .

وقتی جایت خالیست ! ! !

[ » به همین سادگی « ]

ماه من غصه نخور بازی زمین خوردن داره

کار دنیا همینه ؛ تولد و مردن داره

ماه من غصه نخور تاب بازی افتادن داره

زندگی شکستن و دوباره دل دادن داره

ماه من غصه نخور خیلیا تنهان مثل تو

خیلیا با زخمای عاشقی آشنان مثل تو

ماه من غصه نخور زندگی بی غم نمی شه

اونی که غصه نداشته باشه ، آدم نمی شه

ماه من غصه نخور پنجره مون بازه هنوز

باغچمون غرق گلای ناز و عاشقه هنوز

می دونم گاهی آدم تو وطنش غریب می شه

ماه من غصه نخور ؛ ماها که تب نمی کنن

ماها که از آدما کمک طلب نمی کنن

ماه من غصه نخور شمعدونیا صورتین

دلایی که بشکنن چون عاشقن قیمتین

ماه من غصه نخور خاطره هامون کودکن

توی این قصه دلا یه وقتایی عروسکن

ماه من غصه نخور زندگی جزر و مد داره

دنیامون یه عالمه ؛ آدم خوب و بد داره

ماه من غصه نخور همه که دشمن نمی شن

همه كه پر ترك مث تو و من نمی شن

ماه من غصه نخور مثل ماها فراوونه

خیلی کم میشه کسی رو حرفش بمونه

ماه من غصه نخور گریه پناه آدماست

تر و تازه موندن گل ؛ مال اشک شبای ماست

ماه من غصه نخور زندگی خوب داره و زشت

خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت

به‌ وقتِ تنهایی:

مَرد، زیرِ باران سیگار می‌ کشد

زن، پشتِ پنجره.

اما، نه بارانْ مهم است،

نه مرد، نه پنجره، نه زن.

مهمْ

تنهایی است، که دود می‌ شود!

یادته گفته بودی تا آخرش پا به پاتم

هر جای دنیا بری، من باهاتم

یادته گفته بودی محاله تنهات بذارم

تو رو تو دلواپسی جات بذارم

یادته گفته بودی دلتو نمیشکنم

اگه این کارو کنم، خدا کنه جون بکنم

گفته بودی مرحم دردات منم

اونی که قلبته آروم میکنه فقط منم

گفته بودی صبح تا شب تو فکرمی

طاقت دوریمو نداری، حتی یه کمی

ولی حالا خیلی وقته که تو رفتی

زیر قولات تو زدی تنهام گذاشتی

غروب که میشه میرم کنار پنجره

وقتی به نبودنت فکر میکنم دوباره گریه ام میگیره

مگه آدم میتونه آنقده دلسنگ بشه

خیلی راحت بره و یه ذره دلتنگ نشه

خط خـــامـــوششـــ ....

ســــیــــگــــارمو روشنـــ کرد...

ســـلامـــتـــی عشقم که یروزی بهم میگفت بدون تو نمیتونم . . .

بابغض بهم میگفت بری میمیرم ..

ولی روزی رسید که به من میگفت شما؟ به جا نمیارم .. .

ســـلامـــتـــی خودم که پاش موندم . . .

میرفتم بیرون تا ببینمش ولی ازدورکه میدیدمش انگارخیلی حالش خوب بود همونی که بهم میگفت واست میمیرم حالا واسه کسه دیگه میمرد . .

اشکام سرازیر میشدو میگفتم:متاسفم!!!

ســـلامـــتـــی عشقم که میگفت وقتی میبینمت دلم میلرزه ازته دل دوست دارم حالا وقتی مارو میبینه روشو برمیگردونه و میگه حالم ازش بهم میخوره .. .

ســـلامـــتـــی خودم که به خاطرش از همه گذشتم دوره همرو خط کشیدم بعد فهمیدم خودم خط خورده عشقمم. . . .

ســـلامـــتـــی عشقم که بهم خیانت کردولی فکرکرد ما گاویم نمیفهمیم

ســـلامـــتـــی خودم که عشقمو باعشقش میدیدم بغضم میترکید میگفتم هی فلانی کاش میتونستم فقط اندازه چند ثانیه کوچیک جات باشم. . .

عشقم دیگه سلامتیامون تموم شد

 ســـلامـــتـــی عشقت که جامو گرفت. . .

ســـلامـــتـــی عشقت که منو به خاطرش ول کردی. . .

یه سری از پسرا هستن که

مهم نیست چند سالشونه

از یه سنی به بعد کمتر صدای خندشونو میشنوی

با آهنگ خاصی میزنن زیر گریه

یه سری کارارو انجام نمیدن

دیگه هیچ عشقیو قبول ندارن

به احساسات دوستاشون میخندن

دیگه جمله ای به اسم این با بقیه فرق داره رو نمیشنوی ازشون

معمولا با کسی درد و دل نمیکنن ولی به درد و دل بقیه گوش میدن

وقتی اسم عشق و دوست داشتن میشنون فقط یه نفر میاد تو ذهنشون

در عرض چند ثانیه همه زندگیشون مرور میکنن

خلاصه بگم

بعضی پسرا شاید پسر باشن ولی کوه دردن

اینا یه زمانی ساده بودن

دل بستن

عاشق شدن

از عشقشون جدا شدن

به جای رسیدن که خودشونم نمیدونن کجای زندگی هستی

حال و هواشون با هم سن وسالاشون فرق داره

دیگه واسه هیچ دختری ذوق نمیکنن

همه رو با یه دید میبینن

اینا روزی عزیز دله یکی بودن

اینا همونای هستن که اگه شب بخیر عشقشونو نمی شنیدن

خوابشون نمیبرد

پسری که دل می ب ن ده

حسود میشه

غیرتی میشه

تند میشه

خشن میشه

بد اخلاق میشه

بچه میشه

گیر میده

چون تعصب داره

چون مرده

سخت تر میشه از سنگ

دلش میشه دریا

نا زک تر میشه از گل

میجنگه تا بدست بیاره

اما وقتی بدست اورد میشی ناموسش

ازش ثروتشو بگیر

ازش غرورشو بگیر

ازش هوسشو بگیر

اصلا همه دنیاشو بگیر

اما ناموسشو نگیر که به خاک سیاه میشینه

بی صدا گریه میکنه

آروم هق هق میکنه

امان از روزی که سیگارشو با گریه بکشه

پیر میشه تو جوونی

قـــلـبـم در سـیـنه‌ام نـیـســـت !

امــا عـکسی از تو بـه جای آن اســت ...

کـولـه بارت را بـگـــــرد

نـگـو کـه مـن بــد انـدیــشـــم !!!

خـــــــوب نـگاه کـــن

شایــــــد اشـتـبـاهـــــی  

در گـوشه‌ کـوله بارت گـذاشـتــی...؟!

فراموشی می آید مانند همین پاییز با ابرهای سهمگینش . . .
دیروز برگ خشکی دیدم که نمی دانست از کدام شاخه جدا شده !

پاییز منم که هر روز چهره ی زردم را با سیلی دروغهایت سرخ می کنم

تا هرگز نفهمی آنکه بهار سبزم را به خزان نشاند تو بودی …

میدونی چرا پاییز دلگیره ؟
چون “دلت” گیره !
چون دقیقا اون لحظه ای که کسی باید کنارت باشه نیست
چون باید سوز این سرما را تنهایی تحمل کنی . . .

تنهایی تاوان تمام نه هایی ایست که نگفتم تا دل کسی نشکند

همه ی محبت هایی که زیادی هدر دادم تا دلی را بدست بیاورم

همه ی دوستت دارم های الکی که جدی گرفتم

همه ی سادگی که در این دنیای هزار چهره خرج کردم

تنهایی تاوان همه ی خوشبینی هاییست که به دنیا و ادم های این روزها داشتم . . .

__________________________________

ميداني رفيق . . .

سيگار بكش . . .

بغض كن . . .

گريه كن . . .

اصن دق كن . . .

ولي با آدم بي ارزش درد و دل نكن . . .

دلم نگرفته از اینکه رفته ای

دلگیرم از….

همه ی دوست داشتن هایت

که گفتی ولی نداشتی.

بی وفایی کن وفایت می کنند ، با وفا باشی خیانت می کنند
مهربانی گرچه آیینه ی خوشیست ، مهربان باشی رهایت می کنند . . .

.

هرگز نگو که دوست داری ، اگر حقیقتاً بدان اهمیت نمی دهی
درباره احساست سخن نگو ، اگر واقعا وجود ندارد
هرگز دستی را نگیر وقتی قصد شکستن قلبش را داری
هرگز نگو برای همیشه وقتی می دانی که جدا می شوی
هرگز به چشمانی نگاه نکن وقتی قصد دروغ گفتن داری
هرگز سلامی نده وقتی می دانی که خداحافظی در پیش است
قلبی را قفل نکن وقتی کلیدش را نداری
به کسی نگو که تنها اوست وقتی در فکرت به او خیانت میکنی

گاهــی اوقات بـــی قانونی ؛

عجیب بیداد می کند در عاشقـــی ….

یکی دور می زند …

امــا ….

دیگری جــریمه میشــودو تـــاوا

ن میپردازد …

رفتی ؟ بی خداحافظی؟ فکر دلم نبودی که بی تو عذاب میکشد؟
فکر من نبودی که بی تو زندگی برایم جهنم می شود؟
مگر یادت نیست حرفهای روز آشنایی مان را؟
مگر قول ندادی همیشه با من بمانی و مرا تنها نگذاری؟
تو که اینک مرا تنها گذاشتی ، تو که بر روی قلبم پا گذاشتی
چه زود فراموشم کردی ، مرا آواره کوچه پس کوچه های شهر بی محبتی ها کردی
مگر نمیدانستی بعد از تو دلم را به کسی نمیدهم؟
مگر نگفته بودم عاشق شدن یک بار هست و دیگر عاشق کسی نمیشوم؟
مگر نگفته بودم اگر عاشقی هیچگاه مرا تنها نمیگذاری
پس تو عاشقم نبودی ، همه حرفهایت دروغ بود ، عشقی در دلت نبود ، سهم من از با تو بودن همین بود!
باورم نمیشود رفته ای و بار سفر را بسته ای
دلم به تو خوش بود ، چه آرزوهایی با تو داشتم ، نمیدانی که شبها یک لحظه هم خواب نداشتم
رفتی و من چشمهایم خیس شد روزهای زندگی ام نفسگیر شد
رفتی ؟ بدون یک کلام حرف گفتنی!
کاش میگفتی که دیگر مرا نمیخواهی و بعد میرفتی ، کاش میگفتی از من متنفری و بعد مرا تنها میگذاشتی ،

کاش میگفتی عاشقم نیستی و جایی در قلبم نداری و بعد میرفتی ! چرا بی خبر رفتی؟